Na een onrustige nacht met een hoestende en proestende bewaker maken we ons klaar om de grens van Uganda naar Rwanda te passeren. Van tevoren is nooit in te schatten hoe lang de formaliteiten duren.

Alles ligt klaar
Paspoorten, NAW-gegevens, verzekeringspapieren en carnets liggen klaar en na een kort ritje melden we ons bij de douane. Paspoorten afstempelen is zo gebeurd, maar degene die de Carnets moet afstempelen, ziet nog wat beren op de weg.

De verzekering was niet in orde en of we nog maar even bij willen betalen. En dat terwijl de auto’s maar drie weken effectief hebben gereden in Uganda. Met veel geduld en overleg lukt het Erik de zaak in der minne te schikken en we hoeven nog maar 60 US dollar bij te betalen. Dit alles wordt binnen het uur geregeld.

Toegang tot Rwanda
Even door een stukje niemandsland rijden en dan volgt de toegang tot Rwanda. Hier gaat het zo snel, dat we er zelf verbaasd over zijn. Deze grensformaliteiten kosten nog geen 30 minuten, een recordtijd.

Wat verbazingwekkend is, dat zodra we Rwanda binnen rijden dat hier asfalt begint, precies op de grens.

Permits afhalen
Morgen staat onze gorillatocht op het programma. Maar we moeten de permits nog afhalen bij het bureau van toerisme in Ruhengeri. Met veel moeite en hulp van een lokale juffrouw vinden we het kantoor.

Maar degene die daar werkt, heeft er geen kaas van gegeten. Hij adviseert ons naar het Park Headquarters te gaan van Parc des Volcans. Slechts 15 km rijden over een abominabele weg. Af en toe lijkt het wel of we trappen lopen. Zoveel keien en stenen zijn er op de weg.

Ze weten niks over onze permits
Het informatiecentrum van het park weet niets van onze permits. Daarvoor moeten we in Kigali zijn. We maken ons steeds grotere zorgen, want onze contactpersoon in Kigali is met vakantie.

En zij zegt er niets van te weten, ze zegt dat we maar met het bureau in Kigali moeten bellen. Een ranger voelt erg met ons mee en probeert ons te helpen met diverse oplossingen. Het kost uiteindelijk tot 18.00 uur ’s avonds met veel heen en weer gebel met Loek in Nederland, faxen vanuit Nederland naar Rwanda.

Iets dat niet heel erg eenvoudig is. En een meewerkende mevrouw in Kigali om onze permits rond te krijgen.

Verheugen op morgen
Erg opgelucht verheugen we ons op de dag van morgen. We gaan in twee groepen naar de gorilla’s. De populatie is in een aantal jaar gegroeid van 300 tot op dit moment 750. Dat gaat de goede kant op.

Vandaag is de 20e sterfdag van Diane Fossey, degene die zich heel haar leven heeft ingezet voor de dieren en dat met de dood heeft moeten bekopen.