Een verplichte dag in N’djamena. Ten eerste om Marco en Madelon de gelegenheid te geven hun spullen te pakken en ten tweede om te wachten tot maandag de officiele instanties weer bereikbaar zijn.

Speciale vergunning 
Om in Tsjaad te rijden is een verzekering voor de auto’s en een speciale vergunning om rond te rijden nodig. De tijd hebben we doorgebracht met wassen, klussen aan de auto’s, wassen van haren (met deze maal warm water uit een put) en een beetje tutten.

Op naar N’djamena
In de middag zijn we met eigen vervoer met z’n twaalven naar N’djamena vertrokken. Wat in de informatie over Tsjaad staat is waar: het vervoer, en vooral de taxichauffeurs vragen de hoofdprijs voor een ritje.

Ondanks fors onderhandelen daalde de prijs niet voldoende. De snelheid waarmee de MAN-6 dan rijklaar wordt gemaakt is gigantisch. Jammer voor deze taxichauffeur.

Niks te doen
N’djamena is de hoofdstad van Tsjaad, en er is werkelijk niets te doen. We hebben de markt bezocht, enkelen hebben in een parkje gezeten, en verder zijn er geen hoogtepunten.

Wat opvalt is het volgende: veel afval, veel vliegen, geen gezellig terrasje om wat te drinken, de goot wordt gebruikt als toilet (en dat ruik je), veel kleurrijke mensen.

Als je naar iets kijkt en het niet wil kopen, wordt er geen probleem van gemaakt. We hebben weinig foto’s, want fotograferen wordt niet op prijs gesteld. Zodra je in je tas kijkt om iets te pakken wordt al direct gezegd dat er geen foto’s gemaakt mogen worden.

Le Carnivore
Om 18.00 uur verzameld in Le Carnivore, een aardig restaurant in de stad voor een afscheidsdineetje voor Marco en Madelon, die dezelfde avond op het vliegtuig moeten stappen. Het eten was lekker, er speelde een goede band, de bediening was niet zeer vriendelijk en er waren veel professionele dansmeisjes.

Na de paspoorten en de bagage opgehaald te hebben heeft een groot gedeelte van de groep Marco en Madelon naar het vliegveld gebracht en ze uitgezwaaid toen ze door de douane gingen. Marco en Madelon we zullen jullie missen!