Om half zeven nog ff lekker een keer ontbeten. Nu op naar de haven waar we om 8 uur moeten zijn i.v.m. de gebruikelijke grensformaliteiten en om 10 uur de pont op moeten.

Drukte van jewelste
Bij de haven is het een drukte van jewelste, heel veel grote invalidenkarren afgeladen vol met spullen die de mensen in Kinshasa hebben ingekocht. Jim gaat nog even e.e.a. regelen met de chef, (hij was wel verbouwereerd over de grootte van de auto’s!! – zijn gedachten waren uitgegaan naar Camions).

Jim betaalt $ 600,00 voor de overtocht en omdat we dan eigenlijk om 15.00 uur pas zouden kunnen overvaren betaalt hij nog $ 100,00 waarna de chef ons maande om zo snel mogelijk met de auto’s aan boord te gaan.

De mensen met de invalidenkarren kregen hier lucht van en van kwaadheid gooiden ze hun krukken neer en gingen op de grond zittend de weg versperren. Deze mensen mogen altijd gratis over met de pont en waren waarschijnlijk bang dat zij door ons niet mee zouden kunnen.

MAN-nen aan boord
Maar dit is Afrika dus hier maken ze ook korte metten mee. Uiteindelijk staan de MAN-nen aan boord en daarna wist je niet wat je gebeurde. Rijen mensen met goederen op hun hoofd, rug, nek etc. komen aan boord.

Echt een gekkenhuis. Er kon geen kip meer bij. Je leest heel af en toe wel eens dat een veerpont kapseist: is niet zo gek als je dit hier allemaal bekijkt. De auto’s waren helemaal ingebouwd met goederen, mensen stonden op de daken van de auto’s, er stond een vrouw aan boord met een tafel met pannen eten die zij uiteraard verkocht aan de ‘handelaren’. Je keek je ogen uit.

Je kijkt je ogen uit
De tocht duurt ca. 45 minuten en als we aan de overkant zijn kijk je weer je ogen uit. Bij ons zou iedereen gaan dringen etc. om er zo snel mogelijk af te komen maar niets van dit.

Er komen mensen aan boord die zoveel mogelijk alles in goede banen trachten te leiden en wel met behulp van een zweep. De mensen weten dit uiteraard uit ervaring dus halen het uit hun hoofd om te gaan dringen en duwen. Men wacht gewoon op zijn beurt.

Lading naar buiten
Er komen veel mannen aan boord met rode jasschorten die de lading naar buiten brengen b.v. zakken meel a 45 kg. En dan wel 3 zakken tegelijk op hun nek. Hier komen geen kruiwagens, steekwagen, vorkheftrucks en vooral geen ARBO aan te pas. Alles met het handje, hoofd, nek en rug.

Eerst wordt de MAN 4 vrijgemaakt om van boord te kunnen rijgen, dan de MAN 8 en als laatste de MAN 6. Aan ‘land ‘ moeten weer de nodige grensformaliteiten worden vervuld met dan hier $ 10 en daar $ 25 in de pocket van de ‘beambten’te laten glijden.

Eindelijk Brazzaville!
De plaats Brazzaville is heel anders dan Kinshasa; niet zo’n chaos, netter, een aantal mooie gebouwen.  We rijden nu richting Kinkala waar we linksaf moeten.

Net op deze weg rijdend zien we een vrachtwagen stil staan op de splitsing; men neemt alle tijd om olie etc. na te kijken omdat men toch niet doorkan vanwege het feit dat iets verderop een truck met container vaststaat in het zand.

Kamp maken
Aangezien het al half zes is besluiten we om hier kamp te maken. Piet en Karel gaan weer aan de problemen werken aan de MAN 8. We hebben vandaag 99 km. gereden. Rianne en Maartje zijn vandaag vanaf Kinshasa naar huis gevlogen.