Het vertrouwen in de GPS is geheel terecht. We zijn dwars door de woestijn gereden en uitgekomen in Mao, waar we moesten zijn.

Een niet bestaande track van 200 km
De hele doorsteek, via een niet bestaande track, heeft een afstand van ongeveer 200 km waarvan we er vandaag 150 hebben gedaan. We baanden ons een eigen weg door een mooie omgeving die deels uit steppen, deels uit woestijn bestond.

We reden over de zandheuvelruggen, met daartussen brede wadis, waar af en toe verlaten nomadenverstigingen lagen. Wilde dieren komen we bijna niet tegen maar aan dromedarissen, ezels en geiten hebben ze hier niet te kort.

Woestijnstad Mao
Enkelen van ons hebben wel een vos en een katachtige gespot. Af en toe lijkt het het net een wedstrijd welke vrachtwagen het eerst door het mulle zand boven komt. Het is dan ook erg spectaculair om zo je eigen pad te kunnen trekken.

Ons streefpunt van vandaag, de woestijnstad Mao, is vooral te omschrijven als erg stoffig. Het is een vrij grote stad met een enorme hoeveelheid kinderen die er een spelletje van maakten om achter op de auto’s te gaan zitten. De mensen wonen in lemen huizen, waar de meeste Tsjaadtanen/nezen in wonen.

Tussen de palmen door
Het binnenkomen in de stad was wel erg mooi, tussen de palmen door reden we naar binnen en daar werden we al snel belaagd met de vraag om cadeautjes.

Aan het einde van de stad stond het gemeentehuis, het consulaat en het sultanaat, wat duidelijk het verschil liet zien tussen arm en rijk.

De gebouwen leken zo uit een sprookje te zijn getrokken terwijl de bewoners aan de andere kant van de straat tussen de open riolering leven.

We zijn gestationeerd 10 km buiten de stad tussen het gras. Morgen hopen we Lake Tsjaad te bereiken.