Als je in Lambarene bent moet je zeker het Albert Schweitzer Hospitaal bezoeken. Zo gezegd zo gedaan. We komen aan bij een soort dorp.

Albert Schweitzer 
De huisjes en barakken zijn hier opgezet door Albert Schweitzer en zijn medewerkers. In een van de barakken worden baby’s ingeënt. Verder is er een soort naaiatelier en een afdeling waar men leert houtbewerken.
Het geheel ligt aan de rivier.

A. Schweitzer is hier ooit met zijn vrouw heen gegaan omdat hij het als zijn plicht zag om voor de zieke, arme drommels in met name Gabon te zorgen. De mensen kwamen van honderden kilometers ver aangelopen met de meest gruwelijke ziektes die ze met simpele middelen moesten bestrijden.

Nobelprijs voor de vrede
Hij kreeg in 1952 de Nobelprijs voor de vrede. In 1965 is hij op 90 jarige leeftijd in Lambarene overleden. Dicht bij de rivier is dan ook een klein kerkhofje waar hij, zijn vrouw en diverse medewerkers (waaronder een Nederlandse vrouw) begraven liggen.

We konden een blik werpen in zijn huis hetgeen bestond uit een werkkamer, compleet met orgel, een kamer voor Mevrouw Schweitzer en zijn eigen slaapkamer. Tevens stond er een kast met medische attributen die men ooit gebruikt heeft en diverse handgereedschappen. E.e.a. was zeer interessant.

Op naar Libreville
Nu moeten we naar Libreville en wel over een prachtig stuk asfaltweg. Langs de weg lopen de vrouwen niet met manden-schalen etc. op hun hoofd maar ze hebben een mand met hengsels die ze op hun rug dragen. Een soort rugtas dus maar dan anders.

De omgeving is prachtig groen, dankzij het vele water hier. Ca. 12.00 uur passeren we de evenaar. Bij de plaats Oyannes geeft de GPS het 0 punt aan. Onderweg zien we weer veel vrachtwagens met enorme boomstammen waarvan er tevens teveel weer met panne staan.!!

Opnieuw een gatenkaas
De laatste ca. 100 km. wordt het weer gatenkaas. Het enige voordeel hiervan is dat de chauffeurs wakker gehouden worden doordat ze zigzaggend over de weg moeten rijden!!!!

Onderweg zien we veel wrakken: op welke plek een auto ook te barsten gaat, ze blijven daar dan gewoon staan / sommigen al overwoekerd door Afrikaanse klimop. Echt lachwekkend.

Onderweg worden langs de kant van de weg nog een krokodil en een schildpad gespot. Na uiteraard weer diverse roadblocks gehad te hebben komen we can 14.30 uur aan in Libreville. Een grote stad en dat gaat hier gepaard met veel chaos en veel troep.

Prachtige, kleurrijke straat
We beginnen hier in een heel lange straat met veel winkeltjes, kraampjes, stalletjes etc. Heel erg kleurrijk. Na 2 keer de weg te hebben gevraagd komen we op de Boulevard Bor du Mer waar we al snel het Air France / KLM gebouw tegenkomen. In het gebouw hiernaast zetelt de consul.

We kunnen de auto´s gelukkig langs de weg parkeren en Jim gaat e.e.a. regelen met de consul. De man schijnt nog niets te hebben geregeld maar gaat nu meteen aan de slag. Dus wachten geblazen. Na lange tijd krijgt Fia een smsje van Jim, via Loek, dat er waarschijnlijk een plek is bij de haven.

Inpakken van de spullen
Ondertussen halen wij de persoonlijke kisten leeg, trekken de stoffige tassen uit de MAN/8 die met de luchtslang een beetje schoon gespoten worden en iedereen zorgt dat zijn spullen ingepakt worden.

Het begint al duister te worden als we achter de auto van de secretaris van de consul aanrijden richting haven.
Uiteraard hier ook chaos. We zetten de auto´s op een tijdelijke plek, laten al het water weglopen uit tanks en jerrycans en gooien alle bagage in de auto van de secretaris.

Onderhandelen over de stallingprijs
Nu is het wachten op Jim die aan het onderhandelen is over de stallingprijs die Euro 6.000,00 per maand moet bedragen. Is niets vanaf te knibbelen /  belachelijk bedrag en dan voor Afrika!!!!

We besluiten de auto´s hier weg te halen en rijden naar het hotel. In de lobby hoorde een Gabonese jongeman Nederlands spreken en sprak Jim aan. Deze jongen had enige jaren in Nederland gewoond. Jim legde hem e.e.a. uit over de stallingproblemen en de jongeman zou kijken wat hij kon doen.

Dichtbij het vliegveld
Uiteindelijk is het via deze jongen toch gelukt een plek te krijgen op het erf van zijn broer, dicht bij het vliegveld en wel a raison van Euro 300,00 per maand…

We nemen eerst een neut in de lounge, wat een luxe met je kont in een riante stoel te zitten i.p.v. op een houten bank. We gaan bij het zwembad wat eten en spreken af morgen om 7 uur aan het ontbijt te verschijnen.