We raken zo gewend aan het vroege opstaan, dat de eersten al om 6.00 uur uit de veren zijn. De lucht ziet er heel dreigend uit en de lichtflitsen doen weer goed hun best. We draaien snel de daktenten in, zodat alles droog blijft.

Windslurf
Daarna nog een duik in het meer om haren te wassen en schoon op pad te gaan. We zien de regen dichterbij komen. Omdat het zo bliksemt zijn we snel weer op het droge. Achterom kijkend naar het meer zien we een tornado voorbij komen.

De windslurf trekt water uit het meer omhoog. Wat een gaaf gezicht. Snel rennen naar het restaurant, want nu barst het echt los. Dit is een echte tropische regenbui. Binnen korte tijd staat het terrein van het guesthouse onder water.

Campground als rivier
Het enige dat we kunnen doen, is afwachten tot het misschien nog een keer droog wordt. Over de campground stroomt zo langzamerhand een kleine rivier. Het blijft nog een steeds grijs. Maar met enig geduld zien we blauwe lucht tevoorschijn komen.

Soppend banen we ons een weg naar de auto’s en maken we alles klaar om te vertrekken. Op het moment van vertrek wil het nog niet lukken met de MAN8. Weer problemen met de koppelingsplaten. Piet en Ronald gaan direct aan de slag en na een uur hebben deze mannen weer een wonder verricht. We kunnen vertrekken.

Op naar Luvini
Vandaag gaan we naar Luvini. In dit plaatsje heeft de Nederlandse Jacqueline Kouwenhoven de stichting Eva Demaya opgericht. Erik heeft via Dick Boutkan contact met haar opgenomen. Jacqueline heeft een kliniek opgericht met westerse geneeskunde, homeopathie en traditionele geneeskunde.

Daarnaast ook counselling voor mensen met aids, kinderopvang en een opleiding tot kleuterleidster. Binnenkort start ze een opleiding voor meisjes tot naaister. Ze heeft ook een modeltuin met mais, waarbij ze de bevolking leert erosie tegen te gaan.

Tegen de malaria verbouwen ze de Indiase Neem (spreek uit: niem) boom. Na twee uur rijden bereiken we dit project.

Maïspap 
Jacqueline Kouwenhoven staat ons al op te wachten. Ze vertelt uitgebreid en met trots over haar projecten. Overal staan kleine cementen rondeeltjes met rieten daken. Alles ziet er verzorgd uit. Na een uitgebreide rondleiding over het terrein nodigt Jacqueline ons uit voor de lunch.

Dit bestaat uit maïspap, groente en bonnen. Eerst handen wassen en dan met de handen eten. Het lokale eten smaakt goed.

Geschenken voor Jacqueline
Na de lunch gaat de MAN8 open en we maken Jacqueline blij met van alles en nog wat. Medicijnen dankzij Pharmachemie, brillen geschonken door Federmann, touwen voor waterputten, Engelstalige schoolboeken van Biblionef, een Singernaaimachine, en tweehandskleding.

Eens in de zoveel tijd organiseren ze een kledingverkoop, zodat de mensen tegen minimale kosten kleding kunnen kopen. Maar de grootste verrassing van de dag is de generator. Dit is voor Jacqueline het grootste geschenk van de dag.

Alle gegeven spullen komen hier goed terecht.

Blij schoolhoofd
We rijden nog een langs de school om het schoolhoofd blij te maken met pennen, schriftjes en opblaasbare wereldbollen. De school heeft 8 klassen met in totaal 445 leerlingen. De eerste klas is het grootst met 108 leerlingen en slechts 1 leerkracht.

In Nederland zou er geen leerkracht hiervoor te vinden zijn. Het hoofd van de school weet niet hoe hij ons moet bedanken. Na uitgebreid afscheid, zwaaien de kinderen ons enthousiast uit. We rijden weer terug richting de kust.

De lucht blijft onheilspellend, maar we rijden steeds langs de buien. Nog 40 km door de bergen en we zien het meer weer liggen. We gaan slapen in Nyala lodge met een prachtig terras hoog gelegen boven het meer.