Om 6.00 uur wekt Peter ons met luide stem. Het lijkt wel midden in de nacht. En iedereen komt slaapdronken de tenten uit. Zelfs de Toyota start direct. Dat belooft veel goeds.

De eerste pech van de dag
Om 7.15 uur zijn we op weg. We rijden nu door het zuiden van Ethiopië en het is hier veel minder dicht bevolkt. Je merkt dat hier minder toeristen komen. Het ‘you, you’ hoor je minder en je ziet ook minder omhoog gehouden handen (het symbool voor Afrika).

De eerste pech van de dag komt op naam van Marcel op de motor. De knalpijp is afgebroken. Zonder dat ding is ook te rijden, het maakt alleen wat meer herrie. De Toyota komt door de eerste controle heen. Alles zit goed vast en hij rijdt als een zonnetje.

Prachtige natuur
We rijden verder en genieten van het landschap dat aan ons voorbij trekt. Na het doorkruisen van een bergrug zie je de weg in de verte over een laagvlakte lopen. Iedereen is onder de indruk van de overweldigende natuur.

De temperatuur is al aardig aan het oplopen. Rond het middaguur maken we een stop op een vlakte tussen twee bergruggen in. Bloedheet is het hier, geen wonder dat de mensen bijna niets aan hebben. Het is nu zo’n 35 a 40 graden.

In de zon is het bijna niet uit te houden. De mensen hebben lopen bijna in hun nakie. Hun kapsels zijn specifiek voor de stam waartoe ze behoren, evenals de kleurige kralenkettingen.

De voetbal maakt de gezinnen blij en de kinderen beginnen gelijk tegen de bal te schoppen. Iedereen is blij als we weer gaan rijden, want dan waait het nog een beetje.

Kunnen we wel of niet over de brug?
Af en toe rijden we door droge rivierbeddingen met grote keien. Voorzichtig manoeuvreren de bestuurders de auto’s erdoor heen. Dan stuiten we op een nogal gammele brug. De Toyota rijdt erover heen, maar de MAN8 en MAN6 stoppen om te kijken of de brug wel sterk genoeg is.

Op hoop van zegen rijdt de MAN8 erover heen. De brug rammelt op en neer en heen en weer, maar het gaat goed en de MAN6 volgt. Dit is toch veel leuker dan een gladde asfaltweg. De mensen die we tegenkomen zwaaien allemaal erg uitbundig.

Het moet voor hen een raar gezicht zijn. Drie van die gele gevaren achter elkaar. Als we stapvoets dwars een klein dorp rijden, kijken niet alleen zij, maar ook wij onze ogen uit.

Op een gegeven moment genieten we zelfs van een korte tropische bui. Heerlijk, dat frist op en de temperatuur zakt meteen.

Om 18.30 uur komen we in Jinka en bij het inrijden van het dorp vinden we een rustige camping met uitzicht op de zonsondergang.