Vanmorgen op ons gemakje ontbeten met een opkomend zonnetje op de achtergrond. De GPS geeft aan dat het nog 50 km is naar Kanisah. Dit is de afstand rechtstreeks. De werkelijke afstand zal dus iets langer zijn.

De Nijl
De woestijn raast aan ons voorbij. Heerlijk om met zo’n snelheid over deze vlakten te rijden. In de verte zien we een groene strook opduiken. Dit is de begroeiing langs de Nijl. Hier zie je ook veel meer nederzettingen. Vruchtbaar gebied om in te wonen.

Aan het begin van Kanisah stoppen we en delen we kleding van Via Mi uit. Deze kleding is ingezameld in Haarlem. Ook geven we kleding weg die we van Bever Zwerfsport gekregen hebben. Het dorpje is prachtig.

Blije kinderen
Een kudde kamelen met jongen graast op hun gemakje en bekijkt het tafereel met nieuwsgierig ogen. De kinderen maken we blij met pennen en papier. Dank aan de sponsor MSD. Erik heeft nog een inwoner geholpen die kiespijn had. Het is hulp op kleinschalige wijze, maar de mensen zijn er blij mee.

Het geven van de Adidas-voetbal is een feest op zich. Zodra de bal is opgeblazen, voetballen de kinderen dat het een lust is. Zelfs Piet en Lex trappen een balletje mee.

Weer de pont op
We gaan nu op zoek naar de pont van Karima die ons over de Nijl moet zetten. Na hier en daar navragen vinden we de pont. De MAN8 en de Toyota kunnen direct mee naar de overkant. De MAN6 moet nog even wachten. Dat even wachten wordt wel een paar uur.

Hoog bezoek heeft voorrang. Eerst komen er diverse auto’s met militairen in vol ornaat. Uiteindelijk blijkt dat de president ook de Nijl moet oversteken en daar moet iedereen voor wijken. De Toyota is ondertussen naar de Tempel van Gebel Barkal.

Tempel van Gebel Barkal
Deze overblijfselen uit de 25 dynastie van het Egyptisch koninkrijk bestaan uit diverse piramides en een tempel in de berg uitgehakt. De berg heeft een heilige functie, omdat het een enorm baken is in het vlakke land.

Als de MAN6 uiteindelijk ook de Nijl over is, is het 15.00 uur. We proberen nog wat kilometers te maken. Na korte tijd vinden we de goede piste richting Dongola. Het is weer scheuren geblazen.

Dongola
Na twee uur rijden komen we bij een verlaten plaats waar water opgepompt werd door een Ja-knikker.  Het reservoir bevat nog wat water en we proberen de kraan. Die doet het zowaar. Marco ziet zijn kans schoon om zijn stoffige haren te wassen.

Erik volgt en maakt er direct een douchebeurt van. Maciej, Lex en Jim volgen. Ook de dames wassen hun haren. Dat voelt heel anders aan dan dat stro op je hoofd. We spreken af om nog een uurtje door te blazen om toch aan het aantal kilometers te komen.

Toch mooi dat de teller aan het einde van de dag 190 km aangeeft. Om 18.30 uur maken we kamp bij ondergaande zon.

Het zondagse diner bestaat uit bietensoep, macaroni met stroganoffsaus en bosbessenmousse.