De apen waren vannacht niet plan naar bed te gaan en zo horen hebben ze zich kostelijk geamuseerd. Gekrijs en geschreeuw komt ons vanuit het oerwoud tegemoet.

Waar zijn de chimpansees?
Om 7.15 uur trekken we met 2 groepen het bos in om de chimpansees in levende lijve te zien. We volgen dezelfde trail als gisteren. We lopen en lopen, maar de apen laten zich nog niet zien. Af en toe staat de gids stil en probeert te horen of hij het gekrijs de apen hoort.

Maar het blijft angstaanjagend stil. Verder lopen dus. Heel in de verte horen we iets dat op apen duidt. En de gids heeft opeens de pas erin. Het geluid komt dichterbij en we hadden de hoop om de chimpansees te zien al bijna opgegeven.

Eindelijk!
Na bijna 2,5 uur laten ze zich dan eindelijk. Ze bivakkeren heel hoog in de bomen. En sommigen laten zich langs de stammen naar beneden zakken. Af en toe vallen ze zo’n 6 m naar beneden en grijpen ze weer een tak en slingeren ze verder.

Een moeder met een kleintje doet zich boven in de boom tegoed aan takjes. Ademloos kijken we naar het familieleven van deze groep.

Na een half uur lopen we weer terug naar de kampeerplaats, waar blijkt dat de andere groep helaas geen apen heeft gezien.

De weg naar Hoima
Onze route voert ons richting Hoima via Fort Portal. De weg tot Hoima is ongekend goed en daardoor schieten we snel op. In Hoima doen we de laatste inkopen. Tomaten, uien, knoflook, bananen en mango’s. Dat belooft veel voor het avondeten, want de salades zijn niet te versmaden.

Na Hoima wordt de weg veel en veel slechter. Het is heuvelachtig en de weg is vol met gaten, geulen en kuilen. Soms kun je alleen maar stapvoets rijden om alles enigszins te ontwijken. Alles aan de auto’s rammelt en schudt.

Hier heb je geen trilplaat voor nodig, gewoon een dag in de auto heeft volgens mij hetzelfde effect. Het rijden is erg vermoeiend en vooral ook stoffig. We ploeteren voort en voor het bereiken van de doorgaande weg naar Fort Portal heeft de MAN6 een lekke band. De band was al niet in zo’n goede staat, maar is nu echt aan zijn eindje.

Zuster Mary Margaret 
Terwijl de band wordt gewisseld, gaat de Toyota op zoek naar een plek om te kamperen. Even verderop is een kleine nederzetting van een katholieke missie. We rijden het terrein op en zuster Mary Margaret ontvangt ons zeer hartelijk.

Ze vertelt over het project dat zij heeft opgezet. Weesjongens die anders rond gaan zwerven en stelen, vangt zij op. Die 17 jongens worden opgeleid tot timmerman en leren landbouw te bedrijven.

Ze weet niet wat ze ziet
Binnenkort start er ook een centrum voor HIV counselling en is de mogelijkheid om bloed te testen. En dat terwijl haar eigen gezondheid niet optimaal is. Ze vindt het geweldig dat wij komen kamperen en we beloven haar kleding en nog wat andere zaken.

Op het moment dat zij van plan is huiswaarts te gaan komen de MAN6 en MAN8 aanrijden en weet ze niet wat ze ziet. We spreken met haar af dat we morgenochtend diverse hulpgoederen aan haar overhandigen.