Zuster Mary Margaret laat zich al vroeg zien. Helemaal verguld van het idee, dat ze spullen krijgt voor haar jongens.

Een stralende Mary Margaret
Alle jongens worden erbij geroepen en krijgen hagelwitte shirts aan die Holland Africa Tour gekregen heeft van Nepromo Textieldrukkerij uit Haarlem, petjes van Demedis (tegenwoordig Schein Dental), Engelstalige kinderboeken van Biblionef.

De zuster glimt van oor tot oor en ze stopt de overgebleven shirts gauw weer terug in de tas. Met zijn allen op de foto en snel de foto afdrukken maakt het af. Iedereen is blij dat de hulpgoederen zo goed terechtkomen.

En wat een energie heeft zuster Mary Margaret. We wensen haar heel veel succes bij haar project en gaan weer op weg.

De ‘grote’ weg naar Fort Portal
Binnen de kortste keren komen we inderdaad bij de ‘grote’ weg naar Fort Portal. Vreemd om na een week dirt roads weer op asfalt te rijden. De weg slingert door theeplantages, waar geen einde aan komt. Overal waar je kijkt, zie je de plantages.

Wij rijden nu tussen de 1300 en 1500 m hoogt. In de verte zie je de Rwenzori Mountains met op de hoogste pieken eeuwige sneeuw. In Fort Poral slaan we nog voorraden in. Heerlijk dat er zo veel vers voedsel te koop is.

Op het terras van het nog in aanbouw zijnde Rwenzori Hotel genieten we van een verlaat ontbijt; gebakken eieren met toast.

Kibale National Park
Ons volgende doel is het Kibale National Park dat beroemd is om zijn chimpansees. Omstreeks 13.30 uur rijden we het park in en vinden een mooie kampeerplek. Er zijn nog vier plekken te vergeven voor de chimpansee tracking.

Anita, Corry, Erik en Marijke willen deze apen dolgraag nog een keer zien. De anderen gaan de dagelijkse klusjes doen en de techneuten leven zich uit op het onderhoud van de auto’s, het verbangen stuurkogelhoezen en de triangelstophoezen.

Ik heb geen idee wat het precies inhoudt, maar de echte kenners ongetwijfeld wel.

Waar zijn de chimpansees?
Ik prijs me gelukkig dat ik weer op zoek ga naar chimpansees. De groep bestaat uit slechts zes personen. Maar zodra we de track door het oerwoud volgen komen al snel een aantal andere groepen tegen.

We uiten direct ons ongenoegen aan de gids hierover. We hebben geen zin om met twintig man achter elkaar lopend op zoek te gaan naar de apen. Het oerwoud is waanzinnig mooi. Veel verschillende boomsoorten en andere beplanting wisselen elkaar af.

Onze gids heeft flink de pas erin. Heuvel op, heuvel af, over smalle paadjes. Af en toe staat de gids stil om de chimpansees te traceren. Ze laten zich niet horen. We lopen en lopen, staan stil en lopen verder. Geen chimps te horen.

Baboon Hill
We geven al bijna de moed op. Maar onze gids wil koste wat het kost de apen vinden. Twee andere gidsen hebben het al opgegeven en zijn teruggegaan. We lopen terug naar een plek waar we al eerder geweest zijn (Baboon hill, bavianen heuvel).

En waarachtig na bijna vier uur lopen worden onze inspanningen beloond. We kijken onze ogen uit naar deze apenbende. Af en toe schreeuwen en krijsen ze en springen ze van de ene naar de andere boom.

Ze doen zich tegoed aan vijgen en de resten gooien ze naar beneden. Af en toe regent het van de pitten die rakelings langs je hoofd gaan. Video- en fotocamera’s maken overuren. Maar het begint al bijna te schemeren als we teruggaan naar het kamp.

Na vijf uur lopen komen we vol verhalen aan. En ons biertje staat al klaar.

We beseffen dat we geluk hebben gehad dat we de chimpansees weer gezien hebben.