Vrijdag

Vandaag is de dag dat we de equator gaan passeren. We houden de GPS nauw in de gaten en tellen langzaam af. Zodra de breedtegraad 0.00.00 aangeeft is dat de exacte plek. De GPS kan wel een afwijking van 10 m hebben.

Waterexperiment
De officiële plek en de plek die de GPS aangeeft liggen nogal uit elkaar, zo’n 500 m.

We houden uitgebreide fotosessies bij de officiële plek. Ook doen Ronald en Piet het waterexperiment Coriolus-effect. Aan de zuidzijde van de evenaar draait de waterkolk rechtsom en ten noorden van de evenaar linksom.

Na een aantal proeven is het inderdaad bewezen. Alleen het bewijzen van de kolk linksom had nog wat voeten in de aarde. Ongeveer 100 meter van de door de GPS aangegeven evenaar lukt het alsnog.

Queen Elisabeth National Park
Wij rijden nu het Queen Elisabeth National Park in. Hier schijnt nog behoorlijk veel wild te zitten. Na de formaliteiten bij de ingang rijden we stapvoets verder. En ongelofelijk maar waar, een leeuwin ligt naast de weg te luieren in de schaduw.

Zodra we stoppen, staat ze op een loopt weg. Iedereen is opgetogen over dit begin. De eerste bush bucks grazen lekker en storen zich niet aan de auto’s.

In Mweyalodge bevindt zich het informatiecentrum. De lodge ligt boven op een heuvel met wijds uitzicht op twee meren. Erik vraagt de rangers honderduit over bepaalde routes en de campgrounds in het park.

Hij krijgt nog een zeer gedetailleerd kaartje dat heel erg handig is, omdat wij met onze eigen auto’s door het park rijden.

Heerlijk relaxen
Omdat het midden op de dag is en de meeste beesten dan niet te zien, besluiten we om even heerlijk op terras van de lodge te gaan zitten. Wat een prachtig uitzicht. Aan de overkant van de rivier baddert een kudde olifanten.

Naar dit tafereel kun je uren kijken. Ook hoor je geluiden van nijlpaarden. Dat geluid herken je uit duizenden, het klinkt als een soort geknor. Onder het genot van een koud drankje en met de verrekijker in de hand volgen we de beesten aan de overzijde van het water.

Een keuze maken
Om 15.00 uur rijden we weg bij de lodge en gaan kiezen uit de twee kampeerplekken. Deze liggen midden in het park. Nummer 2 wordt het. Een open plek met uitzicht op de rivier. Vlakbij lopen de olifanten te eten en ook hier horen we het geknor van de nijlpaarden.

Bij het uitstappen hoort Piet dat de MAN6 een band heeft die langzaam leegloopt. Even wisselen dus, voordat we onze middagrit door het park gaan maken.

Matrassen op het dak
Wij laten de MAN8 op de kampeerplaats staan en de MAN6 wordt volgeladen. Matrassen boven op het dak, waarop vier man zitten en boven de cabine nog twee. Ook op de Toyota gaat Marijke op het dak op de reserveband zitten.

Zo toeren we op ons gemakje door het park. Er zijn veel soorten bokken, de een heeft lange rechte hoorns, de andere kleinere die krom zijn en ook nog impala’s. Ze leven allemaal in kleine kuddes. Je struikelt bijna over de wrattenzwijnen.

Overal rennen ze in de rondte met hun staartjes recht in de lucht. We passeren grote kudde buffels die wel naar ons kijken, maar ons verder geen aandacht schenken. Langzamerhand begint het donker te worden en moeten we terug naar de kampeerplaats. Na 19.00 uur mag je niet meer in het park rijden.

Rond 19.30 maken we kamp. We zetten de auto’s heel dicht bij elkaar, zodat de tenten ertussen kunnen staan.

Gegrom
Tijdens het eten horen we het gegrom van leeuwen. De afstand hiervan is niet te schatten en kan zelfs 5 km verder zijn. Iedereen wordt wel een beetje lacherig, want we worden door niets beschermd. Na het eten laat de natuur zich in optima forma zien.

Een groep van 7 hyena’s komt ‘gezellig’ bij ons op bezoek. Nu wordt het echt menens. Voorzichtigheid is geboden, want het zijn erg geniepige beesten, die niet snel ergens voor terugdeinzen.

De tentenslapers zijn niet meer zo happig om op de grond te slapen. Gelukkig kan er nog een tent op het dak van de MAN6 en kan iemand in de MAN6 slapen. Alhoewel, wie doet vannacht nog een oog dicht met al die angstaanjagende geluiden op de achtergrond.