Na de koffie rijden we om 7.00 uur weg enthousiast uitgezwaaid door de dorpsbewoners. De weg naar de grens naar Mali is rustig, we komen nauwelijks tegenliggers tegen.

De grens over
De grensovergang procedures nemen de nodige tijd in beslag. We moeten enige tijd wachten op de komst van de grensovergang manager die de elektriciteit aanzet, daarna kunnen de beambten de formulieren voor de trucks invullen.

Ondertussen drinken we onder een boom koffie met de medewerkers. De voetbal die Yolanda aan passerende kinderen geeft, wordt door een grensbeambte geconfisqueerd. Voor zijn zoon begrijpen we later.

Dat de ambtenaren gewend zijn cadeaus te ontvangen wordt ons onomwonden duidelijk gemaakt, als we het niet zelf aanbieden wordt er rechtstreeks naar gevraagd. Tweeënhalf uur later mogen we doorrijden, met de stempels in ons paspoort.

Verbazing
In Mali zijn de inwoners meer gereserveerd dan in Burkino Faso. Ze kijken verbaasd naar de trucks en zwaaien niet automatisch terug. We kiezen voor een 90 kilometer onverharde weg met als doel een geschikte plek te vinden voor de nacht.

Na een tocht over de akkers belanden we op een mooi vlak stuk direct naast de weg. We zijn inmiddels geoefend in het maken van kamp, iedereen pakt de nodigde klusjes op waarna ons een koud biertje wacht.