Dinsdag

Wat heerlijk een nacht zonder regen, dat slaapt een stuk rustiger. De zon schijnt al volop als we opstaan en iedereen hangt nog wat spulletjes te drogen voor we weggaan.

Uitgebreid ontbijt
We ontbijten uitgebreid. Gebakken eieren met verse gebakken aardappeltjes. Thuis zou je er niet aan moeten denken, maar hier smaakt het goed.

Vandaag staat er een korte rit op het programma naar Sitalike, 33 km zuidelijker. Hier begint het Katavi National Park. Dit is het op drie na grootste park van Tanzania, maar ongetwijfeld het rustigste, omdat het voor veel mensen ongunstig ligt.

Het regenseizoen is niet de beste tijd om dit park te bezoeken, want voor een groot deel bestaat het uit moeras. Maar voor deze tijd van het jaar heeft het nog niet veel geregend. Gelukkig voor ons, maar niet voor de oogsten van de bevolking.

Enorm duur park
Het park blijkt enorm duur te zijn, maar Erik heeft een goede deal kunnen sluiten en veel van de prijs afgekregen. Om kosten te sparen, kamperen we bij een hotel aan de rand van het park.

Voordat we vanmiddag op gamedrive gaan met een gids, gaan we eerst naar het hotel. We halen alle matrassen, klamme slaapzakken etc. tevoorschijn en hangen alles in de zon te drogen. Dat gaat hier snel, want het is bloedheet.

Marlou heeft geregeld dat we vanavond in het restaurant eten. Lekker makkelijk, want we zijn waarschijnlijk pas om 18.30 uur terug van de gamedrive.

Gamedrive
Om 15.00 uur halen we de gids op bij headquarters en begint onze gamedrive. We zijn benieuwd wat voor dieren we te zien gaan krijgen. Het eerste gedeelte rijden we aan de rand van een enorme grote vlakte door het bos.

Af en toe zijn er doorkijkjes en we spotten de eerste giraffe. Dat belooft nog wat. Vlak voordat we open vlakte opdraaien, heeft de MAN6 een lekke band. Een gemeen uitstekende tak is de boosdoener.

Maar het is hier niet vervelend om te moeten wachten. Marlou heeft de prijsfoto van de dag gemaakt, want zij heeft een luipaard in een boom op de gevoelige plaat vast gelegd. Terwijl ze het vertelt, gelooft niemand het, maar de foto liegt niet. Wat een geluksvogel.

Hét safarigevoel
Op de vlakte lopen een aantal kuddes olifanten, zebra’s, buffels en nijlpaarden. Dit is het echte safarigevoel. De vlakte waar we rijden is de rand van Lake Katavi. Maar het water is ver te zoeken.

Misschien dat er middenop nog iets te vinden is, maar het ziet eruit als een begroeid moeras. Doordat het wat later op de middag is, geeft de zon een prachtige kleur aan alle beesten die we zien.

Flapperende oren
De kudde olifanten die we te dicht naderen, zijn daar niet van gediend. Ze kijken naar ons met flapperende oren en maken veel herrie. Gelukkig kiezen ze er toch voor om het bos in te lopen in plaats van ons te benaderen.

Een grote kudde nijlpaarden die lekker lag te poedelen schrikt van ons en verlaat rap hun modderpoel. Een jong van ongeveer een week oud hobbelt er achteraan. Wat zien ze er op een afstand toch grappig uit.

Nijlpaarden en Giraffes
Nadat we 2 uur over de vlakte hebben gereden, maken we een doorsteek door het bos en gaan naar een ander gedeelte van het park. Dit gedeelte is veel vochtiger en er zijn behoorlijk wat modderpoelen waar we langs moeten.

Onderweg zien we eindeloos veel nijlpaarden en giraffes. De tijd gaat dringen en het wordt later en later. Maar het blijkt dat het nog een fors einde is dat we te rijden hebben. Ondertussen wordt het donker en het rijden moeilijker.

Veel gas geven
Af en toe is de track moeilijk te volgen, maar de gids blijft volhouden dat we op de goede route zitten. De modderpoelen zijn steeds moeilijker te zien en af en toe worden we erdoor verrast.

Veel gas geven is dan het enige devies en maar hopen dat je niet vast komt te zitten. Af en toe lukt dat maar net en de bestuurders rijden met klotsende oksels. Om 20.30 uur zijn we eindelijk terug in het kamp na een hachelijke laatste twee uur rijden.

Het eten staat al op ons te wachten en iedereen valt hongerig aan. De gamedrive was een mooie, maar te lange tocht. Iedereen is gesloopt en gaat vroeg naar bed.