Els en Marijke staan vroeg op om de heren van het vliegveld te halen. Maar geen Erik en Lex tussen de passagiers. Terug naar het hotel dan maar. De anderen gaan vandaag naar de Blue Nile Falls met de MAN6.

Vertraging 
Els en Marijke doen om 12.00 uur weer een nieuwe poging. Het vliegtuig blijkt vertraging te hebben. Hoe lang het gaat duren is niet bekend. Ons geduld wordt dus weer op de proef gesteld. We zitten bij een soort wachthuisje, want je komt niet in de hal.

Alles is waanzinnig streng beveiligd. Dan maar een colaatje drinken om de tijd te doden. Ondertussen raken we uitgebreid aan de praat met de locals. We leren van alles over Ethiopië, de geschiedenis, de kwestie Eritrea, allemaal erg interessant.

Eten met de locals
De jongens nodigen ons uit om injera mee te eten. Een groot dienblad met een zurige pannenkoek met in het midden een saus. Eerst handen wassen en daarna met je rechterhand een stuk pannenkoek afscheuren en in de saus dopen.

Omdat woensdag een vastendag is (net als vrijdag) volgens het orthodoxe geloof, zitten er geen proteïnen in de maaltijd. Het smaakt prima. Eindelijk landt er weer een vliegtuig en vol verwachting kijken we naar de aankomsthal.

Het laatste vliegtuig
Helaas, weer niet. Maar de locals zeggen dat binnen een half uur het volgende vliegtuig uit Addis komt. Het hotelbusje brengt gasten naar de stad en belooft terug te komen. Een half uur, wordt een uur en uiteindelijk – als we het helemaal gehad hebben – landt om 17.30 uur het laatste vliegtuig van vandaag.

En ja hoor, van grote afstand herkennen we onze mannen. Eindelijk terug naar het hotel. Het is hoog tijd voor een koude bier.

De anderen hebben een heerlijke dag gehad bij de waterval. De collectie souvenirs is ook weer uitgebreid. Katoenen doeken, zilveren orthodoxe kruisen en gevlochten manden vinden gretig aftrek. Loek komt met het verlossende telefoontje dat Jim en Erwin vanmorgen om 13.00 uur zijn gaan rijden. Een gejuich brandt los. Nog even en de groep is weer samen.