Het onweer draait vannacht om ons heen, maar we ontsnappen aan de druppels. Lex is onze vroege vogel en hij zorgt elke ochtend voor kokend water. Om 6.45 uur staan we op en drinken koffie en thee voor we gaan rijden.

De weg naar het zuiden
We vervolgen onze weg naar het zuiden. Na de lange rit door het bos, verandert de omgeving hier aanzienlijk. Veel uitgestrekte vlaktes met hier een daar een bergrug.

We komen regelmatig grote vrachtwagens tegen die stapvoets rijden. En om de haverklap zien we ze ook met pech langs de weg staan. Het liefst stoppen ze dan midden op de weg, zodat er niemand meer kan passeren. Zo ook vanmorgen.

ANWB
Gelukkig hoeven we slechts een klein stukje terug en kunnen we met een kleine omweg dit pechgeval voorbij rijden. Nog geen 100 meter verder staat de volgende vrachtwagen midden op de weg stil.

De ANWB zou hier goede zaken kunnen doen. Jim sleept de eerste vrachtwagen de heuvel op en heeft zijn goede daad voor vandaag weer gedaan.

Het echte Afrika
Met dit soort obstakels op de weg schiet het niet op, maar dat is het echte Afrika. Je kunt van alles plannen, maar je moet flexibel zijn om je aan te passen. We zijn nog niet verder op weg op Piet meldt een probleem met de MAN8.

Hij moet uitgebreid klussen aan de koppelingsplaten. Als dit euvel na 2 uur verholpen is kunnen we weer verder. Nog zo’n 35 km tot Subawanga. Hier maken we onze beroemde dagelijkse Colastop. We nemen ook nog de tijd om over de markt te lopen.

Markt
Het ene straatje heeft alleen maar omslagdoeken, het volgende straatje allerlei huishoudelijke dingen. Zo heeft ieder straatje zijn eigen specialiteit. Voor het eerst zien we hier kokosnoten. Wel vreemd eigenlijk, want we zien al heel de reis palmbomen.

De mensen zijn erg vriendelijk en in tegenstelling tot veel andere Afrikaanse landen bedelen ze niet. Doordat er weinig ‘mzungu’ (witten) door dit gedeelte reizen, zijn ze niet door toeristen verpest.

Lekke band
Om 15.45 uur vertrekken we weer en proberen nog twee uur te rijden voor we kamp maken. Maar het zit niet mee vandaag, want even later meldt Lex dat de MAN6 een lekke band heeft. Weer werk aan de winkel voor de jongens.

Heel voorzichtig komt de ene bewoner na de andere kijken wat er aan de hand is. Dit is een goede plek om de mensen hier kleding te geven. De kinderen krijgen een stoffen tasje van Demedis met daarin een pen en een blokje papier.

Ze klappen spontaan na deze verwennerij. Erik maakt een foto van de groep en we drukken deze foto direct af met onze kleine printer. Als ze de foto zien en zichzelf bekijken worden hun ogen zo groot als schoteltjes.

Het zoeken naar een kampplaats
Nog even rijden en we zoeken een kampplaats. Dit duurt altijd even, want het moet redelijk recht zijn en groot genoeg om drie auto’s te parkeren. Iedere dag hetzelfde ritueel.

Daktenten omhoog draaien, twee tenten opzetten, tafels naar buiten en lampjes ophangen. Snel volgt dan altijd een kop warme soep voor de innerlijke mens. Dan volgt het controleren van de auto’s, oliepeil, radiateurwater en andere zaken.

Met elkaar maken vele handen licht werk. In de verte zien we het weer onweren. Enorme lichtflitsen verlichten de hemel. We zijn benieuwd of we het deze nacht droog houden.