Heerlijk geslapen met tropische geluiden op de achtergrond, het kabbelende riviertje, de spelende apen en de tsjilpende krekels. De geur van koffie en gebakken eieren nodigen ons uit tot het ontbijt.

Mago National Park
Op het moment van wegrijden blijkt dat een band van de MAN6 vervangen moet worden. Er is een enorme hap uit. Misschien kan er nog een stukje mee gereden worden, maar we nemen het risico niet. Om 10.00 uur gaan we op pad en rijden we het Mago National Park in. In dit park leven nog olifanten, leeuwen, apen, zebra’s, luipaarden en gazellen.

Waarschijnlijk is dit niet de beste tijd om wild te spotten, want we zien geen enkel wild beest op een paar apen na. Het park is zo begroeid dat de dieren zich goed kunnen verstoppen. In de natte tijd is Mago niet begaanbaar. Alle paden veranderen dan in modderstromen.

Bloedheet
Het is vandaag weer bloedheet. In de cabine van de vrachtwagens loopt de temperatuur op tot 50º C. Het zweet stroomt van je lijf af. Het pad is redelijk begaanbaar, maar met de grote wagens is het niet makkelijk rijden.

De chauffeurs werken hard om de wagens veilig over de paden te sturen. Heel af en toe komen we nog mensen tegen en zien we kuddes koeien grazen. Ook deze mensen zien er prachtig uit.

Kenmerken voor deze Karo-mensen zijn de mooie kapsels. Hun haren zijn op een bepaalde manier ingevlochten en daarna smeren ze hun haar met rode klei in.

Werkpaarden
Het track wordt steeds slechter en op een gegeven staan we op een helling naar beneden en het lijkt erop we hier niet meer verder kunnen. Iedereen stapt uit om te kijken hoe we onze weg kunnen vervolgen.

De motorrijder gaat vooruit om te kijken hoe de route er verderop uitziet. Eerst moeten we een droge rivierbedding oversteken en daarna volgt een lange stijle beklimming. Een keuze is er niet en voorzichtig dalen we af naar de rivierbedding en in de eerste versnelling klimmen we stapje voor stapje omhoog.

De auto’s hebben er geen enkele moeite mee, wat een werkpaarden zijn het toch. Er volgen nog wat steile passages en ook daar rijden we zonder moeite doorheen.

Alleen op de wereld
Bij de enkele dorpen die we passeren, willen de mensen graag op de foto. Ze zijn al aardig op toeristen ingespeeld, want ook hier kost het knippen van een foto geld.

Vandaag zijn we geen andere auto tegengekomen en voelen we ons wat dat betreft alleen op de wereld. Na een enerverende en spannende rit rijden we om 17.30 uur het dorp Turmi binnen. Aan het einde van het dorp vinden we een mooi kampeerplek.

Zodra we kamp gemaakt hebben, genieten we van een soepje om het zoutgehalte op peil te brengen. Iedereen snakt naar vocht en het water is niet aan te slepen.

Morgen staat de laatste etappe van deze reis op het programma. Het zit er bijna op. Vrijdagnacht vliegt de eerste groep naar huis en zondagnacht de tweede groep.